O książce: 1985 / ...czekam na wyniesienie ciała Jose Matiasa - Jose Matias de Albuquerque, bratanek wicehrabiego de Garmilde... - taki wytworny młodzieniec, blondyn jak kłos pszenicy, z zakręconymi ku górze wąsami błędnego rycerza i lekko zarysowanymi bezwładnymi ustami. Prawdziwy szlachcic, o wyrafinowanym i surowym guście. I dociekliwy umysł, mający obsesję na punkcie najważniejszych idei stulecia i tak bystry, że pojął moją „Obronę filozofii heglowskiej”. Ten wizerunek José Matiasa pochodzi z 1865 roku, gdyż ostatni raz spotkałem go w mroźny styczniowy wieczór przy jednym z wejść na ulicę San Bento; ubrany był w miodowy surdut rozdarty na łokciach, trząsł się z zimna i śmierdział odrażająco wódką…